Ποια δυσκολία υπάρχει στο να είσαι Χριστιανός; Αρκετοί Χριστιανοί στις ημέρες μας θα υποστήριζαν οτι ο διωγμός και η εναντίωση που προκαλείται απο την δημόσια ομολογία της Χριστιανικής πίστης είναι αδιαμφισβήτητα η μεγαλύτερη δυσκολία του να είσαι Χριστιανός.
Πολλοί Χριστιανοί θα αναφερόντουσταν ίσως στην απαξίωση και στην απομόνωση που έζησαν τις στιγμές που πήραν θέση σε συζητήσεις σχετικά με ζητήματα της επικαιρότητας, όπως για παράδειγμα για το πρόσφατο θέμα της καμπάνιας κατά των αμβλώσεων στο Μετρό της Αθήνας.
Ωστόσο, αν και όντως το θέμα με την καμπάνια κατά των αμβλώσεων προκάλεσε αδικαιολόγητη ένταση, θα ήθελα να προτείνω ότι τελικά η μεγαλύτερη δυσκολία στη Χριστιανική μας ζωή δε σχετίζεται με την εναντίωση και τον διωγμό που δημιουργείται εξωτερικά.
Δυστυχώς, σχετίζεται με την απέχθεια και εναντίωση προς το Χριστιανικό μήνυμα που δημιουργείται εσωτερικά, δηλαδή στο βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης και κατά προτεραιότητα μέσα στην καρδιά των ανθρώπων που επίσημα ομολογούν ότι αποδέχονται και σέβονται το Ευαγγέλιο και κατόπιν μέσα στην καρδιά των ανθρώπων που δεν ασπάζονται το Χριστιανικό μήνυμα.
Αν είμαστε ειλικρινείς οφείλουμε να παραδεχτούμε οτι η μεγαλύτερη δυσκολία είναι πρώτα απ΄όλα, ο Χριστιανός να αντέξει το ίδιο του το Ευαγγέλιο.1 Δυσκολία είναι το να εχει ο Χριστιανός κορώνα στο κεφάλι του την εντολή της αγάπης, ακόμη και προς τους εχθρούς του, παρ΄όλο που αυτή ακούγεται εξωπραγματική στην κοινωνία μας.
Ο Απόστολος Παύλος έγραψε μια ολόκληρη επιστολή (Α Κορινθίους) για να επισημάνει στους πιστούς Χριστιανούς της εποχής του, την δυσκολία που γεννά η αποδοχή του μηνύματος της Χριστιανικής αγάπης. Η πρόθεση του ενδεχομένως να μας ξαφνιάζει αφού εμείς ως σύγχρονοι αναγνώστες γνωρίζουμε οτι στην συγκεκριμένη επιστολή συμπεριλαμβάνεται μια απο τις πιο γνωστές περικοπές της Αγίας Γραφής που υμνεί την Χριστιανική Αγάπη (Κεφάλαιο 13).
Ωστόσο αν θα μπορούσαμε να επισκεφτούμε την Εκκλησία της Κορίνθου την στιγμή της πρώτης ανάγνωσης της επιστολής θα παρατηρούσαμε την δυσκολία του ακροατηρίου να αποδεχτεί το περιεχόμενο της επιστολής και ιδιαίτερα του 13ου κεφαλαίου. Από τα πρώτα κιόλας εδάφια της περικοπής του 13ου κεφαλαίου που είναι γνωστή και ως ο ύμνος της Αγάπης, ο Απόστολος Παύλος συγκρούεται με τη Χριστιανική ζωή που στηρίζεται και καυχιέται στις ικανότητες, τα χαρίσματα, την πίστη, τα θαύματα, την ηθική υπεροχή ΑΛΛΑ δε διακρίνεται από το γνώρισμα της Χριστιανικής Αγάπης.
- Αν μπορώ να λαλώ όλες τις γλώσσες των ανθρώπων, ακόμα και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη για τους άλλους, οι λόγοι μου ακούγονται σαν ήχος χάλκινης καμπάνας ή σαν κυμβάλου αλαλαγμός.
- Κι αν έχω της προφητείας το χάρισμα κι όλα κατέχω τα μυστήρια κι όλη τη γνώση, κι αν έχω ακόμα όλη την πίστη, έτσι που να μετακινώ βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, είμαι ένα τίποτα.
- Κι αν ακόμα μοιράσω στους φτωχούς όλα μου τα υπάρχοντα, κι αν παραδώσω στη φωτιά το σώμα μου για να καεί, αλλά δεν έχω αγάπη, σε τίποτα δε μ’ ωφελεί.
